Allergie bij de hond
Allergie bij de hond is een chronische ziekte, die een erfelijke component heeft. Allergie voor milieufactoren – zoals boomstuifmeel, onkruid, grassen, schimmels, mijten/vlooien en voedsel zijn de meest voorkomende soorten allergieën bij honden. Tot 15% van de honden lijdt aan een atopische aandoening en is goed voor 25% van de dieren die worden doorverwezen bij aanhoudende jeuk klachten. Er is een consensus dat een behandeling van allergie bij de hond gedurende ten minste vijf jaar moet worden gegeven. Sommige deskundigen bevelen een continue behandeling voor het leven aan.
Symptomen allergie
Het meest voor de hand liggende teken van een atopische aandoening is jeuk. Dit wordt veroorzaakt door een ontstekingshuid, meestal op de poten, het hoofd, de oksel of de lies. Hierdoor gaan de honden likken en bijten in hun voeten, of wrijven met de huid langs de vloer of langs andere objecten. Dit resulteert in haaruitval, oorinfecties en secundaire infecties. De huidontsteking kan worden verergerd door bacteriële (Staphylococcus) of gist (Malassezia) infecties, die ook behandeling vereisen. Terugkomende oorinfecties worden ook vaak veroorzaakt door een atopie (in meer dan 75% van de gevallen). Veranderingen in de vacht door likken en bilaterale ooginfectie worden bij sommige patiënten waargenomen.
Afhankelijk van de duur en de ernst van de aandoening, kunnen laesies variëren tussen erytheem, hyperkeratose en lichenificatie van de huid. Af en toe ontwikkelen allergische honden tranende ogen, niezen of astma. Soms verschijnen er spijsverteringssymptomen. De symptomen van een atopische hond manifesteren zich meestal vóór de leeftijd van drie jaar (ongeveer 75% van alle gevallen). Sporadisch treden de symptomen op bij dieren jonger dan zes maanden.
Voorbestemde hondenrassen
Elke hond kan atopie ontwikkelen, maar bepaalde rassen lopen een hoger risico.
Dergelijke rassen zijn:
- Franse bulldog
- golden retriever
- labrador
- lhasa apso
- boxer
- west highland white terriër
- cairn terriër
- jack russell
- fox terriër
- cocker spaniel
- dalmatiër
- poedel
- Engelse setter
- Ierse setter
- chihuahua
Symptomen secundaire allergie
Atopie gaat vaak gepaard met seborrhea sicca (droge vorm van overtollig talgafscheiding) vermengd met huidschilfers en oppervlakkige pyodermie als gevolg van bacteriële (staphylococcus aureus of intermedius) of gist (malassezia) infectie. Wanneer patiënten worden behandeld voor atopische dermatitis, moeten ze ook worden behandeld voor secundaire infecties.
Meest voorkomende allergieën
Vlooienallergische dermatitis (FAD)
De meest voorkomende allergie bij honden wordt veroorzaakt door vlooien en staat bekend als vlooienallergische dermatitis (FAD). Wanneer een vlo een hond bijt, injecteert het speeksel in het dier dat een allergische reactie kan veroorzaken. Als een dier allergisch is voor vlooien, kunnen slechts een of twee beten resulteren in een enorme hoeveelheid ongemak. Vlooien zijn een veel voorkomend probleem en het is belangrijk om te beseffen dat niet alle huisdieren met vlooien FAD zullen ontwikkelen. Niettemin is goede routine vlooienbeheersing erg belangrijk.
Voedselallergie en voedselintolerantie reactie (CAFR)
CAFR kan tekenen veroorzaken die lijken op atopische dermatitis of resulteren in gastro-intestinale aandoeningen. CAFR kan zich op elke leeftijd ontwikkelen, zelfs als hetzelfde dieet al vele jaren wordt gevoed. Als een ongunstige voedselreactie wordt vermoed, kan uw dierenarts een dieetproef aanbevelen. Dit houdt in het voeden van een eenvoudig huisgemaakt dieet of een hypoallergeen recept, in een poging om potentieel problematische ingrediënten te vermijden. Uw dierenarts kan u adviseren bloedonderzoek uit te voeren om het meest geschikte dieet voor een voedselproef te selecteren.
Atopische dermatitis
Dit is een complexe aandoening die wordt gekenmerkt door een langdurige, ontstoken en jeukende huid. Het is een erfelijke aandoening bij honden met bepaalde rassen die meer risico lopen, met name terriërs, retrievers, boxers en sharpeis. Klinische symptomen ontwikkelen zich gewoonlijk tussen één en drie jaar oud en het begin is zeldzaam na de leeftijd van zeven jaar. Aanvankelijk aangetaste dieren met tekenen van jeuk (krabben, likken, wrijven, uittrekken van haar) zonder duidelijke zweren, maar met de tijd en herhaalde trauma zelfletsels zullen ontwikkelen. De ziekte kan seizoensgebonden zijn en zich voordoen tijdens de zomermaanden wanneer de pollenaantallen hoog zijn of het hele jaar door aanwezig zijn voor dieren die allergisch zijn voor huisstofmijten, schimmels of voedsel. Uiteindelijk vertonen sommige seizoensgebonden allergische huisdieren symptomen gedurende het hele jaar.